Stacja Turystyczna Orle, Góry Izerskie

Z zimą w okolicach Wrocławia w tym roku było słabo, choć i tak lepiej niż w zeszłym, bo Ula zdążyła w ogóle poznać sanki. Dlatego po zaledwie kilku śnieżnych dniach ruszyłyśmy na poszukiwanie śniegu w góry. W Góry Izerskie, do schroniska Orle. 

Piękna droga przez las trochę się Uli dłużyła, choć widoki były przepiękne (zdaniem Mamy), a słońce świeciło cudnie. Królik został umieszczony za pazuchą dziewczynki i było mu tam bardzo wygodnie. 

Samo Orle urzekło pięknem drobiazgów, zupą i pierogami z mięsem.

I pomyśleć, że dwieście lat temu była tam huta szkła i małą osada (wieś), w której mieszkali hutnicy. Pewnie pracowali bardzo ciężko, jak wszyscy hutnicy w dawnych czasach i pewnie ich zwyczajny dzień nie był prosty, ale przy najmniej pięknie mieszkali. Naprawdę pięknie. 

INFORMACJE PRAKTYCZNE

Do schroniska Orle dotarłyśmy na sankach (to znaczy Ula jechała na sankach, a ja je ciągnęłam) z Polany Jakuszyckiej (tam są parkingi). W trasę od samochodu ruszyłyśmy o godzinie 11.00 a spowrotem przy czerwonym autku byłyśmy o 16.00. Jeśli jestescie z dzieśmi nie stawajcie na pierszym parkingu, do Polany Jakuszyckiej jest ich jeszcze kilka, no chyba, zę lubicie dłuższe spacery. 

Przy Orlu i na Polanie Jakuszyckiej są bardziej strome górki, mozna pozjeżdżać na sankach. 

Trasa była przygotowana świetnie i jest idealna na biegówki (trochę o tym pisałam TUTAJ), a latem na rowery, na spacery zaś o każdej porze roku. Droga jest stosunkowo płaska i biegnie przez piękny las. W schronisku Orle można zjeść i można przenocować. Można przede wszystkim odpocząć, ogrzać się i nabrać nowych sił na powrotną lub dalszą wędrówkę.