Kładka zwierzyniecka, Wrocław

Spacer kładką zwierzyniecką dostarczył Uli i Mamie wielu niezapomnianych wrażeń. Cóż innego można powiedzieć o wąskim moście, po którym nie jeżdżą samochody, nad szeroką i ogromną rzeką (drugą pod względem długości w Polsce), z której rozpościerają się widoki na Wrocław.

Ula stoi na kładce i patrzy. Widzi: drzewa, plażę, wędkarzy, czuje się, tak, jakby była gdzieś w zupełnie bezludnym miejscu. Odwraca się i widzi: strzeliste wieże kościołów, wysokie budynki politechniki i statek płynący po Odrze. Dwa różne światy. Dwa różne oblicza Wrocławia. Niepojęte dla małej dziewczynki.
Może dlatego ta dziewczynka tylko chwilę popatrzyła przez barierkę i zaraz pobiegła, cały czas podskakując za rowerzystą.
Mama pomyślała sobie: dobrze, że jest ta kładka. Ona znacznie skróca drogę w wiele interesujących miejsc. Kiedyś, bardzo dawno temu, bo jeszcze przed narodzinami Mamy trzeba było czekać na prom.









Komentarze